SIMULIZI FUPI: MATUKIO YAKUTISHA NI SEHEMU YA MAISHA YANGU

Ni kweli, matukio ya kutisha kwa kipindi hiki yamekuwa sehemu ya maisha yangu, lakini sasa naona kama yamezidi!

Moyoni niliogopa sana.

Nilichanganyikiwa zaidi hasa kwa kuwa nilikuwa nina uhakika kwamba mlango niliufunga kabla sijalala. Mzee huyu anaendelea kunikazia macho.

 Ghafla anaanza kuangua kicheko kikali, halafu anapiga hatua za taratibu kutoka pale mlangoni aliposimama na kunisogelea kitandani!

“Wewe ni nani?” nikamwuliza kwa ukali, nikijaribu kumtisha.

Hakujibu, akaendelea kunifuata, kicheko kikimtawala. Kilikuwa kicheko kikali ambacho nilikuwa nina uhakika kwamba majirani zangu walikuwa wakikisikia, lakini hakuna aliyeamka.

Ni saa 8:45 usiku!

Bado maswali mengi kichwani yalinitawala juu ya mzee huyu ambaye haeleweki. Mapigo ya moyo wangu yaliongezeka kasi. Nikabaki natetemeka kwa woga. Kuna kitu kiliniingia akilini mwangu kwa kasi ya ajabu sana.

Nilitakiwa kufanya jambo fulani ili kuniepusha na hatari ambayo ilikuwa mbele yangu. Baada ya ukimya wangu wa muda mrefu kuona kwamba hausaidii kitu, nilipata wazo jipya. Nilitakiwa kuwa mkali kidogo kwa mzee huyu.

“Tokaaaaa...” nikapiga kelele.

Hakuondoka, akaendelea kunisogelea.

“Nimekwambia tokaaaa...” nikazidi kupaza sauti lakini haikusaidia kitu.

Kitendo cha kumwambia atoke ni kama nilimwambia aendelee kunifuata. Akazidisha hatua zake za kunifuata pale kitandani. Alipofika usawa wa kitanda kabisa, hatua kama tatu ili anifikie, akasimama.

Hakusema chochote!

Nikazidi kuogopa.

“Nani wewe?” nikamwuliza kwa sauti kubwa kabisa.

“Nani wewe?” naye akaniuliza badala ya kujibu.

“Nimekuuliza nani wewe?”

“Hebu tulia wewe...” akasema kwa sauti ya ukali.

“Nitulie?”

“Tulia.”

“Kwani umekuja kwangu kufanya nini?”

“Unataka kujua?”

“Ndiyo!”

“Basi unyamaze, unachotakiwa kufanya ni kunisikiliza kwa kila kitu nitakachokuambia,” akaniambia akionekana kuwa na hasira sana.

“Sawa nanyamaza...” nikamjibu.

Alinyoosha mkono wake mmoja juu, nikashangaa kuona unazidi kwenda hewani. Nikakaza macho, mkono ukazidi kupaa juu. Ulikua taratibu hadi ukatoboa dari.

“Mamaaa...” nikapiga kelele.

“Lakini nilikuambia usipige kelele.”

“Wewe ni nani?”

“Unadhani naweza kuwa nani?”

“Jini!”

Nilipotamka maneno hayo akatoweka na kuniacha peke yangu. Nikabaki najiuliza maswali ambayo hayakuwa na majibu. Nikiwa katika hali hiyo, nikashtuka sana! Nilikuwa chumbani mwangu nimelala.

Kwa maneno rahisi, nilikuwa naota. Hata hivyo ni ndoto ambayo hunichanganya kila wakati. Ndoto za kutisha zimekuwa sehemu ya maisha yangu!

Siyo siri nilijichukia!

Mwili wangu ulitetemeka, nikihema kwa kasi sana. Nilikurupuka kitandani kisha nikalifuata dirisha na kufungua pazia kuangalia nje. Niliona giza. Kwamba bado kulikuwa hakujapambazuka.

Nikarudi kitandani na kunyoosha miguu yangu, huku nikiwa nimekaa kwa kuegemea mto upande wa juu. Nilianza kuitafakari ndoto ile bila kupata majibu. Nikapata wazo la kuangalia saa iliyokuwa ukutani!

Nilishtuka sana.

Ilionesha ni saa 8:45 usiku!

Nilitamani ardhi ipasuke niingie ndani yake. Wakati tukio lile likitokea kwenye ndoto, saa niliyoiona ilionesha saa 8:45, sawa na hii ninayoitazama ukutani sasa hivi. Kwa kweli nilichanganyikiwa sana, nikahisi kuzimia.

“Ina maana muda huu ndiyo nilikuwa katika tukio lile? Hapana, lazima nifanye kitu. Naweza kufa hivi hivi nikijiona...” nikawaza kichwani mwangu.

“...na kweli unaweza kufa hivyo hivyo...” nikasikia sauti hii kama mwangwi ikitamka.

Nikatetemeka.

USIPITWE NA KILICHOENDELEA............